Według normy PN-ISO 9836:2022, całkowita powierzchnia budynku obejmuje sumę powierzchni wszystkich jego kondygnacji. W skład kondygnacji wchodzą zarówno te znajdujące się całkowicie lub częściowo pod poziomem gruntu, jak i te powyżej poziomu terenu, w tym poddasza, tarasy, tarasy na dachach oraz kondygnacje techniczne czy magazynowe. Powierzchnie te można podzielić na:

• Zamknięte z wszystkich stron stałymi przegrodami budowlanymi i przekryte.
• Niezamknięte ze wszystkich stron stałymi przegrodami do pełnej wysokości, ale przekryte, jak np. loggie.
• Ograniczone innymi elementami budowlanymi, takimi jak balustrady czy poręcze, które nie są przekryte, jak np. balkony.

Powierzchnia całkowita a prawo budowlane

W kontekście prawa budowlanego, powierzchnia całkowita ma kluczowe znaczenie dla określenia wielu aspektów budowy, takich jak wymogi dotyczące warunków technicznych, które muszą spełniać budynki i ich usytuowanie. Prawo budowlane często odnosi się do powierzchni całkowitej przy ustalaniu norm przestrzennych, takich jak intensywność zabudowy, która wpływa na maksymalny dopuszczalny rozmiar budynku na danej działce. Jest to zatem wskaźnik, który ma bezpośredni wpływ na wiele aspektów zarządzania przestrzenią miejską oraz regulacje związane z bezpieczeństwem i funkcjonalnością obiektów budowlanych.

Jak obliczyć powierzchnię całkowitą budynku?

Aby obliczyć powierzchnię całkowitą budynku, należy zmierzyć wszystkie zamknięte przestrzenie w granicach zewnętrznych ścian budynku na wszystkich kondygnacjach, włącznie z podpiwniczeniem i poddaszem, jeśli są one częścią budynku. Należy również dodać powierzchnię balkonów, tarasów oraz innych elementów, które są trwale związane z bryłą budynku.

Powierzchnia całkowita a powierzchnia użytkowa – różnice

Różnica między powierzchnią całkowitą a użytkową polega na tym, że powierzchnia użytkowa to suma powierzchni wszystkich pomieszczeń w budynku, które mogą być wykorzystywane zgodnie z ich przeznaczeniem, bez uwzględniania ścian działowych, klatek schodowych itp. Natomiast powierzchnia całkowita uwzględnia wszystkie te elementy oraz dodatkowe przestrzenie, takie jak wspomniane wcześniej balkony czy poddasza.

Czy poddasze i balkon wliczają się do powierzchni całkowitej?

W kwestii wliczania poddasza oraz balkonu do powierzchni całkowitej budynku, istotne jest rozróżnienie pomiędzy różnymi rodzajami powierzchni i ich użytkowym charakterem. Poddasze może być zaliczane do powierzchni całkowitej budynku tylko wtedy, gdy spełnia określone warunki użytkowe. Konkretnie, do powierzchni całkowitej wliczane jest tzw. poddasze użytkowe, czyli takie, które nadaje się do poruszania się w pozycji wyprostowanej i jest ograniczone przez stałe elementy zamykające, takie jak ściany.

Balkony, niezadaszone tarasy i inne przestrzenie otwarte są zaliczane do powierzchni całkowitej budynku, zgodnie z zasadami pomiaru powierzchni na poziomie posadzki po zewnętrznym obrysie budynku. W praktyce projektowej, powierzchnia balkonów nie jest jednak wliczana do bilansu powierzchni użytkowej, co może prowadzić do pewnych różnic w kalkulacji.

W kontekście poddasza, jego funkcja i wykończenie są decydujące dla kwalifikacji jako powierzchni użytkowej lub pomocniczej. Rozróżnienie między powierzchnią użytkową podstawową a pomocniczą zależy od zgodności przeznaczenia z główną funkcją budynku lub funkcją uzupełniającą.